کد مطلب:31620 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اعتقادات

با توجّه به كلمههايي كه در آية 66 سورة يونس و آية 15 سورة رعد آمده; مانند: مَن، طوعاً و كرهاً، ظلالهم، بالغدو و الاصال، آيا اينها دليل بر زندگي انسانها در كهكشانهاي ديگر نميباشد؟

ترديدي نيست كه كلمة مَن براي موجودات داراي عقل به كار ميرود و آنچه قطعي است، اين كه مراد از صاحبان عقل و خرد، تنها فرشتگان هستند.

از امام باقر7 روايتي به اين معنا نقل شده است: مراد از مَنْ يسجد از اهل آسمانها، ملائكه هستند كه با اختيار و رغبت، سجده مينمايند و مراد از ]من يسجد[ از زمين كسي است كه مسلمان است و تولّد او در اسلام بوده است و امّا آن كه با كراهت براي خدا سجده ميكند، كسي است كه مجبور به اسلام شده و كسي كه اصلاً سجده نميكند، ساية او در صبح و شام سجده ميكند.(تفسير صافي، فيض كاشاني، ج 3، ص 63 ، نشر مؤسسة اعلمي.)

ممكن است طوعاً و كرهاً اشاره به اين باشد كه مؤمنان از روي ميل، در پيشگاه پروردگار به سجده ميافتند و خضوع ميكنند، امّا غير مؤمنان، هر چند حاضر به چنين سجدهاي نيستند، تمام ذرّات وجودشان از نظر قوانين، تسليم فرمان خدا است، چه بخواهند و چه نخواهند.

آمدن كلمة ظلال، سايهها، دليل بر اين نيست كه همة آنها كه در آسمان و زمين هستند، وجود مادي دارند و داراي سايهاند، بلكه تنها اشاره به آن دسته از موجوداتي است كه سايه دارند.(تفسير نمونه، آيةا... مكارم شيرازي و ديگران، ج 10، ص 157، نشر دارالكتب.)

علاّمه طباطبائي در اين باره فرمودهاند: اين كه در اين آيه سجود را اختصاص داده به صاحبان عقل، از زمين و آسمان، با آن كه سجده و ذلّت در برابر حق تعالي، براي همة موجودات ميباشد; به اين جهت است كه سخن در اين سوره با مشركين است و برهان عليه آنها است، گويا ميخواهد مشركين را وادار كند به خضوع و سجده در برابر خود، همان طور كه صاحبان عقل از آسمانها و زمين با رغبت سجده ميكنند تا آنجا كه ساية آنها هم، براي خدا سجده مينمايند... و اين كه سجدة موجودات را اختصاص به صبح و شام داده، در حالي كه اختصاص به آن دو وقت ندارد، بلكه در تمامي زمانها است; به اين جهت است كه كم و زياد شدن ساية اجسام، هميشه در صبح و شام صورت ميگيرد و در نتيجه در آن موقع در حسّ بيننده، سقوط بر زمين و ذلّت سجود را مجسّم ميسازد.(تفسير الميزان، علاّمه طباطبائي، ج 11، ص 353، نشر مؤسسة اعلمي للمطبوعات.)